Dalia zmienna – Dahlia pinnata Cav.

Informacje ogólne

Nazwa gatunku: dalia zmienna (Dahlia pinnata Cav.)
Okres kwitnienia: lipiec-wrzesień; pożytek późnoletni
Pokarm: nektar i pyłek
Stanowisko: słoneczne
Gleba: przepuszczalna; piaszczysto-gliniasta

Charakterystyka

Roślina ta jest owadopylną byliną z rodziny astrowatych. Jej okres kwitnienia rozciąga się od lipca nawet do pierwszych przymrozków. Rozgałęziona łodyga w zależności od odmiany osiągnie od 60 cm do ponad metra wysokości.

Dalia zmienna ma piękne kwiatostany w typie koszyczka. Kwiaty pojedyncze, które będą miały wartość dla zapylaczy, w przeciwieństwie do kwiatów pełnych, zbudowane są z jednego okółka kwiatów języczkowych brzeżnych i wielu kwiatów rurkowatych znajdujących się w bardziej centralnej części koszyczka. Kwiaty brzeżne mogą mieć różne kolory, np.: biały, żółty, pomarańczowy, różowy, czerwony. Zadaniem kwiatów brzeżnych jest pełnienie roli powabni, czyli zwabienie owadów, aby dokonały zapylenia, dlatego kwiaty te są duże i barwne. Kwiaty rurkowate niezależnie od odmiany będą w kolorze żółtym. W celu wydłużenia kwitnienia można obcinać przekwitnięte kwiatostany. Pszczoły z wielkim upodobaniem oblatują kwiaty dalii zmiennej, która jest dla nich rośliną pyłkodajną i nektarodajną.

Obserwacje na kwiatach dalii

Bardzo lubię na moim balkonie usiąć sobie przy dalii zmiennej i poczekać chwilę na owada, który zostanie ugoszczony pyłkiem i nektarem. Specyfika budowy kwiatostanu sprawia, że zajmie owadom chwilę odwiedzenie jej wszystkich rurkowatych kwiatów, dlatego będzie okazja, aby je przez chwilę poobserwować.

Zwiększająca się świadomość przyrodnicza sprawia, że coraz częściej na nasze kwietne rabaty w ogrodach czy na działkach szukamy roślin, które nie tylko będą cieszyły oko, ale dadzą pożytek dzikim zapylaczom. Właśnie taką wspaniałą ozdobą ogrodu czy balkonu może stać się dalia zmienna. Dlatego też warto zwrócić uwagę, aby wybierane przez nas gatunki kwiatów były odmianami o kwiatach pojedynczych. Gdyż odmiany pełne nie dają pożytku zapylaczom.

Monokultury w ogrodzie

Ostanimi czasy dużą karierę w omawianiu problemów pszczół robi słowo „monokultura”. Nazywamy tak zjawisko, gdy na większym obszarze czy to rolniczym, czy leśnym występuje zwykle jeden dominujący gatunek rośliny. Ciągnące się po horyzont pole rzepaku, skądinąd w pełni kwitnienia może wydawać nam się ten widok piękny, to właśnie monokultura i przyrodnicza pustynia. Lasy gospodarcze, w których występuje w większości tylko sosna, to również monokultura. Takie przestrzenie nie są przyjazne dla owadów, ssaków, czy innych zwierząt. Im bardziej bioróżnorodne środowisko, tym bardziej można nazwać go zdrowszym i mniej podatnym na różnego rodzaju zagrożenia.

Ale co mają z tym wspólnego, wspomniane w nagłówku, ogrody? Również i one mogą się stać takimi monokulturami, gdy np. zechcemy obsadzić nasze rabaty kwietne tylko jednym gatunkiem roślin. Choćby były najbardziej obfitujące w pyłek i nektar, to jednak dla owadów lepsza jest zdecydowanie różnorodność gatunków. Do takich przemyśleń skłoniła mnie obserwacja właśnie dalii w pewnym ogrodzie. Było tam mnóstwo odmian kolorystycznych, feria barw. Ale różnorodność gatunkowa pszczół, która odwiedzała to miejsce nie była bogata.

Tylko różne gatunki roślin z różnych rodzin zakwitające w różnym czasie zapewnią nam różnorodność gatunkową pszczół, które będą odwiedzać nasz ogród.

Literatura:

1. Pogorzelec M., Atlas roślin miododajnych, Wydawnictwo Dragon.
2. Sulborska A., Rośliny Pożytkowe, Wydawnictwo Bee&Honey.

Za oznaczenie pszczół samotnych dziękuję Darkowi Ogrodnikowi.