Podagrycznik pospolity – Aegopodium podagraria L.

Informacje ogólne

Charakterystyka

Podagrycznik pospolity jest rośliną wieloletnią, należącą do rodziny selerowatych (Apiaceae), która obfituje w kuzynów i kuzynki o bardzo podobnym wylądzie. Bylina ta tworzy podziemne rozłogi, co czyni ją ekspansywną i powoduje, że potrafi tworzyć zwarte łany. Silnie również konkuruje z innymi roślinami o składniki pokarmowe. Siedliska, które docenia podagrycznik to zarośla, leśne polany, cieniste przydroża. Lubi też rosnąć w pobliżu domostw i rozgościć się pod płotem, żywopłotem czy na przydomowej łące. Usunięcie podagrycznika może być kłopotliwe, bo będzie on ponownie odbijał od pozostawionych w ziemi kłączy.

Rozmnaża się głównie wegetatywnie dzięki wspomnianym kłączom, z nich wyrastają łodygi, które wzniesione, górą rozgałęziają się, w środku są puste, czyli dęte. Łodyga może być naga lub delikatnie owłosiona, dorastająca do 100 cm wysokości. Liście, jeżeli są odziomkowe lub umiejscowione u dołu łodygi, są długoogonkowe i są podwójnie trójlistkowe z piłkowanym delikatnie brzegiem. Liście górne są pojedynczo trójdzielne.

Kwiaty są drobne w liczbie od 12 do 20 składają się na baldaszek, te zaś w liczbie 12-13 wyrastają na równych szypułkach i tworzą baldach, którego średnica wynosi maksymalnie 7 cm. Korona kwiatu jest biała.

Podagrycznik – czy na pewno?

Po przeczytaniu tego wpisu, ktoś zobaczy biały kwiatostan w kształcie baldachu i powie: ha! To podagrycznik pospolity! – musi jednak przyjrzeć mu się bardziej wnikliwie. Gdyż rozpoznać tę roślinę nie jest w cale tak łatwo. Wiele roślin charakteryzuje się podobnym kształtem i kolorem kwiatostanu. Wtedy należy zwrócić uwagę na liście, jakiego są typu, bo może to marchew, która liście ma pierzaste, a może barszcz zwyczajny, którego liście są z kolei pierzasto złożone. A może będzie to trybula leśna, której cechą charakterystyczną jest wczesny moment kwitnienia (przełom kwietnia i maja). Dlatego oznaczając rośliny z rodziny selerowatych, potrzebna już będzie bardziej wytrawna wiedza, wprawne oko lub jakiś podręczny atlas roślin, który nam pomoże rozstrzygnąć, z jaką rośliną mamy do czynienia.

Ps Tylko dla fanek literatuty wiktoriańskiej 😉

Pewnie część z czytelniczek, tej jakże wybitnej literatury, kojarzy, że często starsi , płci męskiej bohaterowie na łamach tych powieści chorowali na tzw. podagrę. Fachowo nazywa się tę chorobę dną moczanową, a związana jest często z dietą i odkładaniem się w stawach krystalizującego się kwasu moczowego. I tu wracamy do naszego podagrycznika, który nazwę czerpie stąd, że był rośliną mającą ową podagrę leczyć.

Podagrycznik pospolity, jakie pszczoły go odwiedzają?

Pszczoły samotne przylatujące po pyłek: Andrena rosae (pszczolinka czerwonawa), Andrena barbilabris (pszczolnika małogłowa), Andrena chrysosceles (pszczolinka rdzawostopka), Andrena combinata, Andrena haemorrhoa (pszczolinka wiosenna), Andrena hypopolia, Andrena minutula (pszczolinka głogowianka), Andrena minutuloides, Andrena nana, Andrena pilipes (pszczolinka brunetka), Andrena proxima (pszczolinka trybulanka), Lasioglossum pauxillum

Literatura:

1. Fletcher N., Kieszonkowy atlas kwiatów dziko rosnących, Wydawnictwo Solis.
2. Westrich P., Wildbienen Deutschlands, Stutgart 2018.