Miesierka długowłosa (Megachile circumcincta) to pszczoła, którą w tym roku często miałam przyjemność obserwować. Ten wpis będzie fotograficzną notatką o niej.

Staram się zamieszczać jak najwięcej zdjęć i pewnie będę ten wpis edytować w czasie trwania sezonu dodając nowe fotografie, bo pszczoła zmienia się, blaknie na słońcu, co znacząco wpływa na jej wygląd. Porównując pszczołę świeżo po wygryzieniu i wypłowiałą w trakcie trwania jej życia, możemy czasami odnieść wrażenie, że mamy do czynienia z różnymi gatunkami (pisałam o tym już wcześniej).

Jako osobny dodatek zamieszczam relację z pewnego cudownego spotkania z miesierką długowłosą (Megachile circumcincta): Zapraszam tutaj.
A, i wreszcie udało mi się złapać na zdjęciu pszczołę w locie niosącą listek! Taki mały sukcesik, ale bardzo cieszy 🙂

Samiec miesierki długowłosej (Megachile circumcincta) (fot. własna)

Wygląd miesierki długowłosej (Megachile circumcincta)

Samica

Samica jest dość krępa i owłosiona. Tergity od 1 do 3 są w kolorze brązowym, reszta czarna (fot. własna)
Szczoteczka brzuszna, służąca do zbierania pyłku, jest ruda, a na końcu czarna.
Wielkość samicy to 12-13 mm (fot. własna)

Samiec

Wielkość samca to 10-11 mm (fot. własna)
Przednie stopy są rozszerzone (fot. własna)
Samiec miesierki długowłosej (Megachile circumcincta) (fot. własna)

Gdzie i kiedy możemy ją spotkać?

Gdy patrzę na swoje notatki, to widzę, że jest to u mnie najwcześniejsza miesierka (Megachile). Przynajmniej ją zawsze spotykam jako pierwszą 😉 Lata od maja do sierpnia.

Miesierka długowłosa (Megachile circumcincta) na robinii akacjowej (fot. własna)

Samice spotykałam na wyce, koniczynie, komonicy, akacji. Samce natomiast na facelii i ślazie. Są to moje wyrywkowe obserwacje. Kwiatów jest zbyt dużo 😉

Samica na wyce (fot. własna)

Literatura podaje, że samice odwiedzają kwiaty roślin z rodzin: dzwonkowatych (Campanulaceae), wiesiołkowatych (Onagraceae), z preferencją do bobowatych (Fabaceae). I tam też najlepiej ich szukać.

Samiec na facelii (fot. własna)

Pszczoła gniazduje w różnych siedliskach, ale preferuje tereny piaszczyste.

Na ślazie – samiec (fot. własna)

Sposób gniazdowania

Miesierka długowłosa (Megachile circumcincta) buduje gniazda w samodzielnie wykopanych w ziemi norkach lub wykorzystuje już istniejące otwory. Komórki wykłada kawałkami wyciętych samodzielnie liści.

Samica przed otworem gniazdowym (fot. własna)
Miesierka długowłosa (Megachile circumcincta) transportująca liść do budowy gniazda
(fot. własna)

Każdą zbudowaną z liści komórkę, pszczoła zaopatruje mieszaniną nektaru z pyłkiem i składa na niej jajo. Po wykluciu larwy żywią się mieszanką, następnie oblekają się w kokon, w którym hibernują.

Pszczoła budująca gniazdo (fot. własna)

Na wiosnę wykluwają się pszczoły nowej generacji.

Samica przed wejściem do gniazda (fot. własna)

Co ciekawe, budowane w ziemi gniazda znajdują się bardzo blisko powierzchni. Od 0,5 do 5 cm głębokości. Gdy to przeczytałam, moją pierwszą myślą było, że w przypadku występowania na piaszczystych i uczęszczanych terenach, łatwo o zniszczenie gniazda.

Miesierka długowłosa (Megachile circumcincta) z samodzielnie wyciętym fragmentem liścia (fot. własna)

Znalazłam także informację, że może gniazdować również w drewnie. U siebie tego nie zaobserwowałam.

Pszczoła wycinająca fragment z liścia brzozy (fot. własna)
Brzoza wycięta przez miesierkę (fot. własna)
Film obrazujący transport samodzielnie wycietego przez pszczołę fragmentu liścia (film własny)

Pasożyty gniazdowe

Wśród pasożytów gniazdowych wymienia się ścieski: smółkarkę (Coelioxys quadridentata) i kątoszczęką (Coelioxys mandibularis). Są to pszczoły o dość specyficznym wyglądzie odwłoka. Nie posiadają one charakterystycznej dla miesierkowatych szczoteczki brzusznej do zbierania pyłku. Nie jest im ona potrzebna, ponieważ podrzucają swoje jajka, niczym kukułki, do gniazd gatunku żywicielskiego.

Ścieska smółkarka (Coelioxys quadridentata) (fot. własna)
Ścieska komonicówka (Coelioxys mandibularis) (fot. własna)

Zapraszam także do fotograficznej relacji półgodzinnego ze spotkania z miesierką długowłosą (Megachile circumcincta).

Źródła i dodatkowa lektura
1. S.J. Falk, Field Guide to the Bees of Great Britain and Ireland, London 2016.
2. Paul Westrich: Wildbienen Deutschlands, Stuttgart 2018.
3. H. Wiesbauer, Wilde Bienen: Biologie – Lebensraumdynamik am Beispiel Österreichs – Artenporträts, Stuttgart 2017.
4. Klucze do oznaczania owadów, Część XXIV BŁONKÓWKI, Zeszyt 68f: Pszczołowate.

Oznaczenie owadów:
Darek Ogrodnik

Jestem miłośniczką żądłówek i założycielką strony dzicyzapylacze.pl. Oprócz publikowania artykułów o dzikich pszczołach i innych żądłówkach, na stronie opracowuję jej główne elementy. Szczególnie zajmuje mnie sposób gniazdowania oraz metody ochrony siedlisk żądłówek. [Opublikowane artykuły]

Napisz komentarz

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.