Informacje ogólne
Nazwa gatunku: komonica zwyczajna (Lotus corniculatus L.)
Okres kwitnienia: maj-wrzesień; pożytek wczesnoletni
Pokarm: nektar i pyłek
Stanowisko: słoneczne
Gleba: żyzna, zasobna w azot
Charakterystyka
Komonica zwyczajna to bylina z rodziny bobowatych występująca na przydrożach, miejskich murawach, rowach przydrożnych, łąkach i pastwiskach. Jest odporna na suszę, koszenie, cechuje ją duża trwałość. Dobrze nawet znosi udeptywanie 🙂
Jej wrzecionowaty korzeń osiąga nawet ponad 1 metr długości, łodyga zaś dorasta do 60 cm. Liście zebrane po pięć mają kształt lancetowaty lub odwrotnie jajowaty. Pąki mogą mieć kolor czerwonawy, aby następnie po rozkwitnięciu mieć barwę żółtopomarańczową.
Korona o typowej budowie motylkowej, kwiaty na długich szypułkach są zebrane po 3-8 w luźne główki. Górna część korony kwiatu w postaci żagielka odgięta do tyłu z widocznym w jej wnętrzu czerwonymi prążkami. Są one sygnałem dla zapylaczy o drodze do nektaru. Dwa płatki dolne tworzą łódeczkę, a dwa boczne skrzydełka. Składają się one na typową pięciopłatkową budowę korony kwiatu, w której płatki są wolne, czyli niezrośnięte, jak jest to w przypadku np. koniczyny. Owoc stanowi strąk wielonasienny. Rozmnażanie odbywa się poprzez wysiew nasion. Zalecana rozstawa wysiewanych nasion to około 35 cm.
Bez wątpienia komonica jest rośliną wyjątkową. Jej wyjątkowość związana jest z ilością gatunków pszczół, dla których jest rośliną dostarczającą pokarm w postaci nektaru i pyłku. Katalog pszczół samotnic odwiedzających komonicę zwyczajną obejmuje aż około 70 gatunków! Nie da się przecenić jej kluczowej roli dla wyżywienia wielu gatunków pszczół dziko żyjących i warto postrzegać miejsca, gdzie komonica zwyczajna rośnie jako przestrzenie pełne pszczelego życia warte ochrony.
Komonica zwyczajna, jakie pszczoły ją odwiedzają?
A tutaj spis części gatunków owadów, które na komonicy możemy spotkać:
pszczoły samotnice: Andrena dorsata (pszczolinka mniszkowo-rzepakowa), Andrena flavipes (pszczolinka pospolita), Andrena labialis, Andrena ovatula (pszczolinka wierzbowo-lucernowa), Anthidium manicatum (makatka zbójnica), Anthidium oblongatum (makatka tarczkozębna), Anthidium punctatum (makatka wełnista), Anthidiellum strigatum (żywicówka osowata), Anthophora plagiata (porobnica murarka), Hoplitis claviventris (murarka komonicówka), Hoplitis leucomelana (murarka jastrzębcowa), Hoplitis tridentata (murarka trójzębna), Megachile alpicola, Megachile centuncularis (miesierka różówka), Megachile lagopoda (miesierka chabrówka), Megachile ligniseca (miesierka łysawa), Megachile maritima (miesierka wielka), Megachile nigriventris, Megachile parietina (obrostka murówka), Megachile pilidens (miesierka białogonka), Megachile versicolor (miesierka niedopaska), Megachile willughbiella (miesierka ziemna), Megachile rotundata, Osmia aurulenta (murarka muszlówka), Osmia bicolor (murarka leśna), Osmia caerulescens (murarka lucernowa), Osmia inermis, Trachusa byssina (smółka komonicówka)
Literatura:
- Flaga S., Rośliny pokarmowe pszczół samotnic, Wydawnictwo BioDar.
- Sulborska A., Rośliny Pożytkowe, Wydawnictwo Bee&Honey.
- Westrich P., Wildbienen Deutschlands, Stutgart 2018.
Za oznaczenie pszczół samotnic dziękuję Darkowi Ogrodnikowi.
