Ślaz dziki – Malva sylvestris L.

Informacje ogólne

Nazwa gatunku: ślaz dziki (Malva sylvestris L.)
Okres kwitnienia: czerwiec-październik; pożytek pełni lata
Pokarm: pyłek i nektar
Stanowisko: słoneczne
Gleba: piaszczysta

Charakterystyka

Ślaz dziki jest rośliną dwuletnią lub byliną, należy do rodziny ślazowatych (Malvaceae). Bardzo cieszy mnie wszędobylskość tej rośliny, zdecydowanie nie pasują jej jedynie gleby wilgotne, poza nimi odnajdzie się w naprawdę w wielu siedliskach. Często pojawia się w miejscach związanych z działalnością człowieka: przydroża, nieużytki, miedze, pola uprawne, zarośla, gościć ją również będą przychacia.

Korzeń jest wrzecionowaty, długi, ma nieliczne korzenie boczne. Pokrój rośliny sięga do 120 cm wysokości, rozgałęzia się. Pęd główny wzniesiony (nasada drewniejąca), pędy boczne mogą się pokładać, wszystkie łodygi owłosione. Pęd kończy się ulistnionym fragmentem. Ulistnienie łodygi jest zmienne, liście dość duże, klapowane (klap jest 3, 5 lub 7), brzegiem karbowane lub ząbkowane. Posiadają sercowatą nasadę. Na dolnej powierzchni blaszki widoczne jest silniejsze unerwienie i owłosienie, niż na górnej części blaszki. Na wierzchu z kolei może być widoczny nerw główny i nerw ogonka w kolorze ciemnofioletowym.

Kwiaty posiadają 5 klinowato zwężających się płatków, które są głęboko wcięte. Barwę mają purpurowo różową z widocznymi różowymi smugami. Wyrastają w pęczkach (zwykle po kilka, ale może być ich też kilkanaście) w kątach liści. Liczne pręciki mają zrośnięte nitki w rurkę, ta zaś jest pokryta gwiazdkowatymi włoskami.

Ślaz dziki w ogrodzie

Ślaz nie jest trudną rośliną w uprawie, rozmnażać go można zarówno z sadzonek i nasion. Gdy już przyjdzie nam cieszyć się jego obecnością, będzie często radził sobie sam, rozsiewając nasiona tu i ówdzie 🙂

Gleby które będą sprzyjały tej roślinie powinny być piaszczyste lub piaszczysto-gliniaste, stosunkowo jałowe. Nie będzie rósł na terenach o glebie wilgotnej i gorzej będzie sobie radził, gdy podłoże będzie kwaśne. Cenić zaś będzie sobie gleby zasobne w azot. Wspaniale nadaje się na tereny ruderalne i do rekultywacji terenów poprzemysłowych.

Ślaz dziki i pszczoły

Ślaz dziki głównie będzie dostarczał pszczołom pokarmu w postaci nektaru, chociaż jest gatunek, który radzi sobie z dużymi ziarnami pyłku ślazu. Jest to rozrożka długoczułkowa (Eucera macroglossa). Nie miałam jeszcze okazji spotkać tej pięknej pszczoły, jednak takie spotkanie ma już za sobą Czytelniczka naszej dzikozapylaczowej grupy na FB, Sonia Baranowska. A co jeszcze lepsze utrwaliła to spotkanie na przepięknym zdjęciu. Soniu, dziękuję za tę wspaniałą fotkę.

A ślaz dziki kryje jeszcze mnóstwo innych tajemnic, które można odkryć razem z Kasią w jej artykule Projekt Ślaz: wycinanie, odpoczynek, konkurs, śledztwo Ja już jestem po lekturze artykułu o przygodach Przyjaciółki ze ślazem, czytałam go z wypiekami na twarzy, dlatego ogromnie polecam ten wpis.

Ślaz dziki, jakie pszczoły go odwiedzają?

Pszczoły samotne przylatujące po pyłek: Eucera macroglossa (rozrożka długoczułkowa )

Literatura:

1. Pogorzelec M., Atlas roślin miododajnych, Wydawnictwo Dragon.
2. Szwedler I., Nawara Z., Rośliny. Spotkania z przyrodą, Warszawa 2021.
3. Westrich P., Wildbienen Deutschlands, Stutgart 2018.