Informacje ogólne
Nazwa gatunku: Tulipan (Tulipa L.)
Okres kwitnienia: maj; pożytek wiosenny
Pokarm: pyłek i nektar
Stanowisko: słoneczne
Gleba: próchnicza
Pierwszy na stronie przedstawiciel rodziny liliowatych (Liliaceae). Z pewnością u początku tego wpisu warto odnotować istotną kwestię związaną z wielością gatunków i odmian tulipanów. Nie wszystkie tulipany będą wartościowe dla pszczół, a nawet zdecydowana ich mniejszość. Część odmian produkuje pyłek w zbyt dużych ziarnach i pszczoły miodne nie są w stanie uformować z nich obnóży pyłkowych. Na temat powodu braku oblotu większości gatunków tulipanów przez pszczoły dziko żyjące nie znalazłam informacji. Najprawdopodoniej wiążę się, to z brakiem przystosować poszczególnych gatunków do zbioru tego typu pyłku. Jak się okazuje pyłek pyłkowi nierówny.
Charakterystyka
Istotne dla pszczół zarówno dziko żyjących i modnych są tulipany botaniczne, które są najbliższe dzikim gatunkom, dlatego właśnie te cebule polecamy na kwietne rabaty.
Część podziemną rośliny stanowi cebula, w zależności od gatunku i odmiany, jej wielkość może osiągać od 3 cm do nawet 16 cm. Cebula jest jednoroczna, po wydaniu kwiatu zamiera, a jej miejsce zajmuje cebula zastępcza, która wyda kwiat w roku przyszłym. Pojawiają się również cebule przybyszowe, są one mniejsze i będą kwitnąć w kolejnych latach.
Jakaż futrzasta! To pszczolinka piaskowa (Andrena nigroaenea) 
Pszczolinka niebieskawa (Andrena cineraria) 
Łodyga gładka lub owłosiona, prosta i sztywna. Jej długość zawiera się między 7 a 75 cm. Jednak u tulipanów botanicznych jest dość krótka. Wiosną z cebuli, a bardziej precyzyjnie ze stożka wzrostu wyrasta pęd kwiatowy oraz liście w ilości 3-5 sztuk. Liście bezogonkowe, u tulipanów botanicznych równowąskie lancetowate. Liście wyrastają wprost z cebuli.
Tulipan i migdały
Kwiaty u odmian botanicznych to również cała paleta kolorów, mogą łączyć kontrastowe barwy, ale mogą być również jednobarwne. Ciekawy u tych tulipanów jest piękny migdałowy kształt płatka kwiatu. Wyrasta on na szczycie pędu, a okwiat nie jest zróżnicowany na kielich i koronę, składa się z trzech wewnętrznych i trzech zewnętrznych listków okwiatu. Charakterystyczne dla tej rośliny są okazałe pręciki w liczbie 6 i przez nie otoczony, a równie okazały słupek.
Ciekawym zjawiskiem dotyczącym tej rośliny jest termonastia. Tulipan, gdy jeszcze jest chłodno, reaguje na podwyższenie temperatury i kontakt z promieniami słonecznym otwarciem się, gdy temperatura obniża się kwiat zamyka się.
Rośliny rozmnaża się dzięki cebulom przybyszowym, które wsadza się do gleby w miesiącach wrzesień-październik na głębokość około 10 cm. Tulipany lubią stanowiska słoneczne, glebę próchniczą, przewietrzoną. Kwiatostany po przekwitnięciu należy przyciąć, aby roślina nie traciła siły na wytwarzanie nasion, liście zaś zostawiamy aż do zaschnięcia. Co roku gdy liście ulegną zaschnięciu cebulę należy wykopać.
Wszyscy chyba lubimy tulipany, są pięknym obliczem wiosny. Jednak szaleństwo kolorów i odmian sprawia, że umyka nam fakt, że mogą one stanowić bazę pożytkową dla zapylaczy u trudnych początków kolejnego sezonu. Dlatego może czas zwrócić nasze oczy również ku odmianom botanicznym tulipanów. Z pewnością one też będą w stanie zachwycić nas feerią barw i pięknym kształtem okwiatu.
Za oznaczenie pszczół dziękuję Darkowi Ogrodnikowi. Za oznaczenie motyla dziękuję p. Peterowi Senn
