Informacje ogólne
Nazwa gatunku: mięta nadwodna, mięta wodna (Mentha aquatica L.)
Okres kwitnienia: lipiec-wrzesień; pożytek późnoletni
Pokarm: pyłek i nektar
Stanowisko: słoneczne, półcieniste, cieniste
Gleba: wilgotna
Mięta nadwodna – siedlisko
Mięta nadwodna jest rośliną wieloletnią z rodziny jasnotowatych (Lamiaceae). O siedliskach, w których możemy spotkać tę roślinę, mówi nam nieco jej nazwa gatunkowa. Ja miałam okazję ją spotkać w czasie spływów kajakowych, kiedy porastała brzegi rzek, zakoli rzecznych, czasem wyrastając wprost z wody. Gdy wyrasta z wody, zwykle jest w niej zanurzona maksymalnie do kilkudziesięciu centymetrów, a co ciekawe może tworzyć też niekwitnące formy podwodne. Innym przyjaznym dla niej siedliskiem, gdzie wpadłyśmy na siebie ;), były podmokłe trzcinowiska, na obrzeżach których rosła bogato. Ostatnim z miejsc, gdzie ją spotkałam było przydomowe, dość duże oczko wodne, które mięta obficie okalała. Inne przestrzenie, gdzie może znaleźć przyjazne lokum, to bagna, rowy, wilgotne łąki, wszelkie brzegi cieków wodnych stojących lub wolno płynących.
Charakterystyka
Pokrój rośliny dorasta do 60 cm. Wykształca ona cienkie kłącze, a rozłogi są ulistnione. Łodyga jest wzniesiona, czterokanciasta, owłosiona, przeważnie rozgałęziona. Liście są ogonkowe, eliptyczne lub jajowate, brzegi są piłkowane, również owłosione, długie od 2 do 9 cm.
Kwiaty w kolorze liliowym lub różowym wyrastają na krótkich szypułkach, w kątach lancetowatych przysadek, tworzą nibyokółki. Na szczycie łodygi nibyokółki zebrane są w główkę. Kwiaty są lejkowate i mające wystające cztery pręciki. Korona ma przeważnie około 6 mm i jest zwykle owłosiona w gardzieli.
Każdy element naszego ogrodu, czy to trawnik, czy oczko wodne, staw, łąka może wspierać dzikich zapylaczy. Mięta wodna jest propozycją na nasadzenia wokół wszelkich zbiorników wodnych, a ponieważ nie jest trudna w uprawie i nie ma szczególnych wymagań, prócz zapotrzebowania na wilgoć, wydaje się znakomitym kandydatem. Kiedy będzie jej doskwierał brak wilgoci i nawodnienie gleby będzie niewystarczające liście stają się pożółkłe.
Jako roślina przy oczkach wodnych czy stawach ma też ten walor, że oczyszcza zbiorniki z nadmiaru związków pokarmowych. Dodatkowo jest mrozoodporna, zimuje w postaci kłącza, po okresie zimy szybko podejmuje wzrost i dynamicznie się rozrasta. A jej cytrynowo-limonkowe nuty zapachowe dla nas bardzo przyjemne, podobno odstraszają komary, a nad wodą wydaje się to połączenie wprost wymarzone.
Literatura:
- Fletcher N., Kieszonkowy atlas kwiatów dziko rosnących, Wydawnictwo Solis.
- Kłosowscy S. G., Rośliny wodne i bagienne, Warszawa 2007.
