Informacje ogólne
Nazwa gatunku: puszkinia cebulicowata (Puschkinia scilloides)
Okres kwitnienia: marzec-kwiecień; pożytek wczesnowiosenny
Pokarm: pyłek i nektar
Stanowisko: słoneczne, półcieniste
Gleba: lekko wilgotna, próchnicza, przepuszczalna
Kiedy idę do ogrodu mojej Przyjaciólki Hani, to cieszę się na te odwiedziny z wielu powodów. Na przykład dlatego, że ogród ten gotowy jest na wczesnowiosenne gatunki pszczół. Wczesna wiosna to krytyczny moment dla pszczół. Potrzebują bardzo pokarmu, a roślin często jeszcze kwitnie niewiele. Ale w tym ogrodzie czekają na pszczoły hiacynty, fiołki, wrzośce, bratki, szafirki, a także nasz dzisiejszy bohater – puszkinia cebulicowata. To jedna z najwcześniej rozpoczynających kwitnienie roślin. Jest łatwa w uprawie, mrozoodporna, więc śmiało można sadzić tę roślinkę, gdyż nie wymaga specjalnej troski.
Charakterystyka
Roślina jest w Polsce jedynie byliną uprawną, gdyż jej kraj pochodzenia to rejon Kaukazu. Należy do rodziny szparagowatych (Asparagaceae). Cała ta rodzina, a więc także puszkinia, to rośliny jednoliścienne, czyli wytwarzające jeden liścień zarodkowy.
Jest byliną cebulową, osiągającą wysokość około 20 cm. Liście są równowąskie, rynienkowate z podłużną nerwacją. Kwiaty kształtem przypominają nieco dzwonki. Barwa kwiatów biało-niebieska, na stronie wewnętrznej i zewnętrznej widać ciemniejszy niebieski paseczek. Kwiaty zebrane są w grono, wyrastają na pędzie jednostronnie. Sprawiają wrażenie jakby zawsze były nie do końca otwarte.
Puszkinia cebulicowata – wskazówki ogrodnicze
Lubi stanowiska słoneczne, jednak znosi też dobrze półcieniste, ale musi mieć codziennie co najmniej godzinną ekspozycję na słońce. Sadzi się ją pod krzewami i drzewami, również dobrze radzi sobie na skalnikach, czy na osobnej rabatce. Będzie dobrze się prezentować z innymi wczesnowiosennym gatunkami: krokusami wiosennymi, hiacyntami wschodnimi, przebiśniegami, szafirkami armeńskimi.
Stojąca woda będzie im zdecydowanie nie w smak, podobnie zbytnie przesuszenie. Jeżeli dni byłyby wyjątkowo ciepłe, można podlewać rośliny co dwa-trzy dni.
Jeżeli nie zależy nam na roślinach z samosiewu, to powinniśmy obciąć przekwitnięte kwiatostany, gdyż produkcja nasion absorbuje zasoby cebuli. Nie ścinajmy jednak liści, gdyż one jeszcze będą zasilać cebulę, i przygotowywać ją na przyszły sezon. Cebul nie trzeba wykopywać, będą sobie radzić dobrze przez okres 3-4 lat. Później gdy poletko nam się zagęści, a kwiaty zaczną być mniejsze, można cebule wykopać i zrobić ich przegląd, większe wkopując. Pamiętając jednak, że muszą do gruntu wrócić w październiku, a mniejsze przesadzić w miejsce, gdzie będą mogły podrosnąć.
Ponieważ puszkinia należy do roślin, po których obecności w czerwcu nie ma już śladu, to jeżeli planujemy prace ogrodowe w tym miejscu jesienią, można zaznaczyć patyczkami od szaszłyków, gdzie Puszkinie mają swoje cebule. Aby ich nie naruszyć w czasie prac ogrodowych. Cebule sadzimy około 6-8 cm pod ziemią.
