Informacje ogólne
Nazwa gatunku: Comarum palustre L.
Nazwa zwyczajowa: siedmiopalecznik błotny
Rodzina: różowate
Długość życia: bylina
Okres kwitnienia: czerwiec-lipiec
Taśma pokarmowa: pożytek pełni lata
Pokarm: nektar, pyłek (brak obserwacji)
Stanowisko: słoneczne
Gleba: mokra, kwaśna
Status zadomowienia: rodzima
Siedmiopalecznik miałam już okazję spotykać na podmokłych terenach w Borach Tucholskich. Ale miałam ewidentnego pecha w kontekście obserwacji na nim zwierzyny pszczelej. Przełamanie dopiero nastąpiło na Kaszubach, gdzie w piękny okolicznościach torfowiska niskiego trzmiele zaprezentowały się w całej pełni.
Charakterystyka
Siedmiopalecznik błony jest byliną lub krzewinką z rodziny różówatych (Rosaceae). Jego siedliskiem są lasy bagienne, torfowiska przejściowe, brzegi jeziorek torfowiskowych i okrajki torfowisk wysokich. Może być częścią pływającego pła. Pło jest jakby kożuchem roślin torfowiskowych pokrywających wodę. Może pokrywać brzegi, tworzyć wysepki, a nawet porastać całą powierzchnię zbiornika.
Roślina wykształca długie pełzające kłącze, z którego wyrastają zarówno płonne, jak i kwiatonośne pędy – podnoszące się i wzniesione – wysokości do 100 cm. Liście złożone na ogonkach 5-7-listkowe, listki podłużne lancetowate, długości do 6 cm, brzegiem ostro piłkowane, górne liście 3-listkowe.
Kwiaty wyrastają na owłosionych szypułkach, zebrane w kilkukwiatowy podbaldach. Listków kieliszkach, działek kielicha, płatków korony po pięć, jak to często u różowatych bywa, gdyż do tej rodziny należy ta roślina. Płatki korony z ostrym końcem w kolorze ciemnoczerwonym, pozostają na roślinie również w czasie jej owocowania. Słupki i pręciki (20) liczne, pyłek w żółtym kolorze.
Owoc zbiorowy tworzą drobne, gładkie niełupki, które dość łatwą odrywają się od mięsistego dna kwiatowego i wraz z wodą (hydrochoria) mogą wędrować ku nowym podbojom.
Siedmiopalecznik błotny, gdy go spotkałam, przyciągnął do siebie trzmiele: leśnego i rudego. W pobliżu tej rośliny, na podobnych terenach rosły też: ostrożeń błotny, firletka poszarpana (chociaż w innym terminie), czyściec błotny, tojeść pospolita. Wszystkie lubiące tereny mokre i każda nadaje się, aby posadzić ją przy wodnym oczku.
Literatura:
- Kłosowscy S. G., Rośliny wodne i bagienne, Warszawa 2007.
- Spohn M., Jaka to roślina?, Wydawnictwo Multico.


















1 Komentarz
Niepozorne, ale, jak zwykle, piękne kwiatki. zwierzyna pszczela zna się na rzeczy:)))