Informacje ogólne
Nazwa gatunku: chaber wielkogłówkowy (Centaurea macrocephala Muss. Puschk. ex Willd.)
Okres kwitnienia: lipiec-sierpień; pożytek późnoletni
Pokarm: pyłek i nektar
Stanowisko: słoneczne
Gleba: sucha lub lekko sucha
Charakterystyka
Jakiż on jest spektakularny! Jakiż on jest żółty! Patrząc na tę roślinę trzeba redefiniować nasze chabrowe oczekiwania 🙂
Bylina z rodziny astrowatych, jednak jej trwałość obejmuje przeważnie dwa sezony. Chaber ten łodygę ma grubą, sztywną, wyprostowaną, w środku pustą, a dorastającą do 100 cm wysokości. Liście długie, duże, pojedyncze, szorstkie wyrastają w dolnej części łodygi na ogonkach. Nieco inaczej wyglądają liście w części górnej, te już nie będą miały ogonków i będą też węższe niż dolne.
Teraz rzecz będzie dotyczyć najbardziej efektownej części tej rośliny – kwiatostanów. Wyrastają na końcach pędów. Ich wielkość w porównaniu z innymi gatunkami chabrów robi wrażenie, gdyż koszyczki w kolorze żółtym osiągają nawet 9 cm średnicy. Zaś w tym koszyczku mieści się często aż 240 rurkowatych kwiatów, a roślina potrafi wyprodukować blisko 20 takich kwiatostanów (Por. A. Sulborska, Rośliny pożytkowe, Bee&Honey, str. 650.) Podsumowując te trudne obliczenia, oznacza, to że roślina w trakcie kwitnienia może wydać nawet aż 4800 kwiatów! Jednak nie tylko sam kwiatostan jest wyjątkowy, niesamowita jest również okrywa koszyczka, którą stanowią połyskliwe łuski w kolorze złotego brązu.
Prawdziwymi pasjonatami chabra wielkogłówkowego są trzmiele. Tutaj trzmiel ziemny (Bombus terresrtis) Cóż za piękność, to miesierka chabrówka (Megachile lagopoda), czyli właściwa pszczoła na właściwej roślinie. Pszczolinka brunetka (Andrena pilipes) polska nazwa tej pszczoły jest spójna z jej wyglądem. Na tym chabrze dwie pszczoły, to dość powszechna sytuacja, zdarzają się trzy czy nawet cztery
Chociaż może rosnąć pojedynczo naprawdę pięknie się prezentuje w większej ilości, doskonale też wygląda w towarzystwie innych bylin, np. innych gatunków chabrów. Lubi stanowiska nasłonecznione, a glebę raczej suchą. Dodatkowo jest zimotrwały i wytrzymały w okresach suszy.
Chcę go mieć!
Chętni, aby posiadać w swoim ogrodzie chabra wielkogłówkowego, powinni zaopatrzyć się w nasiona, które najlepiej wysiać od lutego do czerwca. Należy to robić w rozsadniku, albo pod osłoną.
Widok tego gatunku chabra robi niesamowite wrażenie. Jego około metrowa wysokość sprawia też, że jest to bardzo „wygodna” roślina do obserwacji, wystarczy przysunąć stołeczek i zatracić się w kontemplacji mikroświata. A co tam się dzieje! Jaki ruch! Owady nie muszą się nawet zbytnio przepychać tyle tam miejsca. Przede wszystkim nie można zapomnieć też, że ten chaber ma najbardziej radosny i optymistyczny kolor świata.
Dla pszczół chaber wielkogłówkowy ma pyłek i nektar.
Chaber wielkogłówkowy, jakie pszczoły go odwiedzają?
Pszczoły samotnice: Andrena pilipes (pszczolinka brunetka), Halictus Subauratus (smuklik złotawy), Megachile lagopoda (miesierka chabrówka)
Literatura:
Sulborska A., Rośliny Pożytkowe, Wydawnictwo Bee&Honey.
3 komentarze
Moja ukochana bylina. W tym roku będę rozmnażać karpy. Mam nadzieję, że uda mi się powiększyć ilość chabrów w ogrodzie. A czy mogłaby Pani napisać podobny artykuł nt.chabrow górskich? Pozdrawiam z Gór Sowich
Dla Pani specjalnie, chaber górski. Mam nadzieję, że znajdzie Pani dla siebie coś interesującego. https://dzicyzapylacze.pl/chaber-gorski-centaurea-montana-l/
Pozdrawiam serdecznie
Dziękuję za komentarz. Za pozdrowienia i za odwiedziny strony. Przymierzałam się już do chabbra górskiego, ale zwykle abym się zabrała za jakąś roślinę muszę mieć jej dokumentację zdjęciową, a tutaj nie mam zbyt obfitej. Będę miała na uwadze Twoją prośbę.
A może jeszcze tylko polecę Ci chabra białawego, bardzo ładnie się prezentuje i też oblatywany przez zapylaczy.