Informacje ogólne

Nazwa gatunku: driakiew żółta (Scabiosa ochroleuca L.)
Okres kwitnienia: czerwiec-październik; pożytek pełni lata
Pokarm: pyłek i nektar
Stanowisko: słoneczne
Gleba: wapienna, piaszczysto-gliniasta

Driakiew żółta, zwana również żółtawą, jest rośliną, którą podobnie, jak innych członków tego rodzaju (driakiew wonna, driakiew gołębia), nie było mi łatwo dotąd spotkać. Dlatego aby ją zobaczyć, chociaż jest dość pospolitą rośliną, musiałam poczekać na podróż na południe kraju. Gdzie nasze pierwsze zapoznanie miało miejsce 🙂

W tym roku zaś wydawało mi się, że spotkałam jej obfite stanowisko w Berlińskim Ogrodzie Botanicznym. Jednak, kiedy zaczęłam przeglądać zdjęcia zrobione roślinie, coś mi przestało pasować i już nie byłam pewna, czy to driakiew żółta. Tym co zwróciło moją uwagę był kolor pylników. U tych egzemplarzy w kolorze liliowym, a kremowe pylniki przecież ma driakiew żółta. Na szczęście, mimo że na miejscu byłam pewna, że to driakiew żółta, zrobiłam zdjęcie tabliczki i, gdy później je wyszperałam, okazało się, że to driakiew Scabiosa colchica, która nie ma nawet polskiej nazwy gatunkowej, gdyż jej rodzime strony to Kaukaz. Ale czy miałam prawo się pomylić ocenicie sami, gdyż u dołu wpisu zamieszę zdjęcia tego gatunku. Tym bardziej, że był bardzo chętnie odwiedzany przez dzikie pszczoły.

Charakterystyka

Driakiew żółta należy do rodziny przewiertniowatych (Caprifoliaceae), w ogrodach raczej jest rośliną dwuletnią, w dzikich siedliskach częściej bywa byliną. Spotkać ją możemy na stanowiskach zasobnych w węglan wapnia, na suchych murawach czy zboczach, pojawić się też może na przydrożach. Na takiej przydrożnej łące ja spotykałam moje egzemplarze driakwi żółtej.

Warunki, w jakich przyjdzie jej rosnąć, będą miały wpływ na wysokość roślin. W ogrodach potrafi tworzyć bujne łany dorastające do 80 cm. Jednak mniej korzystne siedlisko i driakiew może osiągnąć raptem 10 cm.

Łodyga driakwi wzniesiona, rozgałęziająca się, u dołu owłosiona, ku górze mniej intensywnie. Liście łodygowe pierzastosieczne, liście różyczkowe o lirowatym kształcie mogą być brzegiem karbowane lub ząbkowane, obustronnie gęsto pokryte krótkimi włoskami. Kwiaty zebrane w półkoliste koszyczki kwiatowe, średnica główki wynosi do 3,5 cm. Kolor kwiatów żółtobiały, łatwo można dostrzec różnicę między kwiatami brzeżnymi, które są większe, od tych położonych w środku główki.

Driakiew żółta, jakie pszczoły ją odwiedzają?

Pszczoły samotne przylatujące po pyłek: Andrena marginata (pszczolinka świerzbniczanka), Dasypoda argentata (obrostka czarnonoga), Halictus scabiosae (smuklik szerokopasy)

Na marginesie

A tutaj jeszcze obiecane porównanie do driakwi Scabiosa colchica spotkanej w Berlińskim Ogrodzie Botanicznym.

Tutaj zaś wielu chętnych do pokarmu, który znajdują na driakwi.

Literatura:

  1. Cwener A., Sudnik-Wójcikowska B., Rośliny kserotermiczne, Warszawa 2012.
  2. Pogorzelec M., Atlas roślin miododajnych, Wydawnictwo Dragon.
  3. Westrich P., Wildbienen Deutschlands, Stutgart 2018.

Kasi dziękuję za wzbogacenie wpisu swoimi zdjęciami 😉

Miłość do przyrody od zawsze była we mnie. Dzięki Tacie skupiła się na dzikich pszczołach. Wspólna pasja upowszechniania wiedzy o roślinach pokarmowych pszczół znalazła swój wyraz w prowadzeniu Kanału YT Dzikie Pszczoły. Na stronie zaś tworzę dział Rośliny dla pszczół i wspieram Alicję w upowszechnianiu wiedzy o trzmielach. Opublikowane artykuły

Napisz komentarz

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.