Przelot pospolity - Anthyllis vulneraria L.

Informacje ogólne

Nazwa gatunku: przelot pospolity (Anthyllis vulneraria L.)
Okres kwitnienia: maj-sierpień; pożytek wczesnoletni
Pokarm: pyłek, nektar
Stanowisko: słoneczne
Gleba: piaszczysta, wapienna

Bardzo lubię moje spotkania z roślinami w ich naturalnych siedliskach. To tam walczą z innymi roślinami o przetrwanie, to tam wysilają się całymi sobą, aby skusić zapylacza i się rozmnożyć. Tam często bywają mniejsze, mniej bujne, mniej barwne czasami, ale te spotkania są dla mnie bardziej autentyczne. Nikt im tam nie zapewnia doskonałych warunków, nikt nie wyplenia potencjalnych konkurentów, nikt nie nawiezie, glebę zakwasi lub wręcz przeciwnie. W naturze doceniam ogromnie tych wojowników, którzy sami zawalczyli o swój „kawałek podłogi”.

Piszę o tym, bo w moim ogrodzie-nieogrodzie często pojawiają się rośliny, które pragniemy wraz z Tatą poznać, potwierdzić ich przydatność dla zapylaczy. I w tym roku pojawił się u nas przelot. Cieszę się, że wzbogacił naszą galerię roślin, jednak spotkać go w naturze poczytuję sobie za cenniejsze. Materiał zdjęciowy w poniższym wpisie zdobyłam na murawach kserotermicznych w pobliżu Owczar. Gorąco polecam jako bazę wypadową tamtejszą Stację Owczary. Innym ciekawym siedliskiem, w którym natknęłam się na przelot to kopalnia żwiru. Takie miejsca nieczynne lub nieeksploatowane bywają nie tylko sprzyjające jako przestrzenie, w których rosną rośliny sucholubne, ale również sprzyjają gniazdowaniu pszczół.

Charakterystyka

Przelot pospolity jest rośliną dwuletnią lub byliną, należy do rodziny bobowatych (Fabaceae). Siedliska, które sprzyjają pojawieniu się przelotu to murawy, suche łaki i pastwiska. Sukces roślin, które dzielnie radzą sobie na terenach suchych głównie tkwi w korzeniu. Ten u przelotu jest sięgający w głąb na metr, jest wrzecionowaty i silny.

Pokrój rośliny jest sięgający 10 lub 60 cm choć pewnie bardziej wzdłuż niż na wysokość. Łodyga jest wznosząca się, ale też rozesłana. Pędy zwykle jedwabiście owłosione rozgałęziają się przeważnie u nasady, jednak w górnej części również. Liście odziomkowe niepodzielne, posiadające listek szczytowy, kształt podłużnie jajowaty, całobrzegie. Liście łodygowe złożone z 7 do 11 listków, kształt równowąsko-lancetowaty. Kwiaty motylkowe zebrane w główkę, kielich jest charakterystyczny rozdęty i owłosiony. Kwiaty w kolorze żółtym, średnica główki kwiatostanowej ok. 2 cm.

Na skalniaki

Roślina ze względu na swoje predyspozycje często bywa obsadzana na skalniakach. Uznanie również budzą odmiany o kwiatach czerwonych, ale czy budzą uznanie zapylaczy, to wymaga potwierdzenia 🙂 Z pewnością więcej obserwacji jest na kwiatostanach żółtych, więc te rośliny polecam do ogrodu niech służą też i zapylaczom.

Na skalniak możemy podrzucić kilka pustych muszli ślimaków winnczków lub wstężyków. Może to sprzyjać zasiedleniu i założeniu tam gniazd przez gatunki pszczół dzikich, które właśnie tak oryginalnie dobierają miejsca gniazdowania.

Nie zapomnę, kiedy po raz pierwszy zobaczyłam murarkę muszlówkę, która zakładała gniazdo w muszli. Miałam wrażenie, że jestem świadkiem czegoś wielkiego. Pszczoła cała znikała we wnętrzu muszli, zbierała kamyczki, które instalowała w środku. Do tej pory byłam niczym św. Tomasz, którzy dopóki nie uwierzy, aż nie zobaczy tego na własne oczy. Na nic były zdjęcia Kasi, które tyle razy oglądałam :):):) Nie wierzyłam jeszcze w murarkę nakamionkę, którą też już miałam okazję spotkać. Teraz na mojej liście niedowiarka pozostała murarka makowa. Mam nadzieję, że i ją spotkam, gdy będzie wycinać płatek maku, zwijać w kulkę, aby zabrać do gniazda. Pszczoły to cudowna przygoda! Obserwujcie je, a zrodzi się w Was przekonanie, że jesteście świadkiem czegoś niesamowitego!