Wrzosiec krwisty – Erica carnea L.

Informacje ogólne

Nazwa gatunku: wrzosiec krwisty (Erica carnea L.)
Okres kwitnienia: luty-maj; pożytek wczesnowiosenny
Pokram: pyłek i nektar
Stanowisko: słoneczne; półcieniste
Gleba: przepuszczalna, kwaśna

Start i meta

Wrzosiec i wrzos – jest dość niesamowite, że sezon kwitnienia roślin pewną klamrą spinają nam dwie, jakże podobne rośliny z rodziny wrzosowatych (Ericaceae). Niektórzy powiedzieliby nawet, że są łudząco podobne, choć po bliższym przyjrzeniu widać, że ulistnienie i kwiatostany, jednak się różnią. A więc dziś trochę przewrotnie na koniec sezonu pragnę opowiedzieć o roślinie, która kolejny sezon może nam przepięknie i bujnie otworzyć.

Jednym z ostatnich pożytków, który obecnie już przekwita jest wrzos zwyczajny. A w ścisłej czołówce roślin, które już za parę miesięcy sezon nam rozpoczną będzie wrzosiec krwisty. Obie rośliny są arcyważne. Zarówno pod koniec sezonu, jak u jego początku o pokarm dla pszczół niezwykle trudno. Dlatego roślinom tym warto poświęcić nieco uwagi, aby być może dla krzewinek tych znaleźć miejsce w przestrzeni naszego ogrodu.

Charakterystyka

Spotkanie wrzośców w warunkach naturalnych w naszym kraju nie jest proste. Jedynym rodzimym przedstawicielem rodzaju wrzosiec w Polsce jest wrzosiec bagienny (Erica tetralix). Gdy już nam się uda go spotkać, pamiętajmy, że jest to roślina objęta ścisłą ochroną gatunkową. Zaś wrzosiec krwisty jest rośliną, którą można u nas spotkać wyłącznie w nasadzeniach ogrodowych. Ta zimozielona krzewinka o pędach pokładających się, może tworzyć niesamowite, bujne kobierce. Roślina dorasta do 30 cm, chociaż zdarza się, że i 50 cm jest w ich zasięgu 🙂 Na dość kruchych, wzniesionych pędach wyrastają liście igiełkowate i ciemnozielone, co charakterystyczne wyrastają w nibyokółkach. Kwiaty w kształcie dzbanuszkowatym zwisające, zebrane w grono. Kolory kwiatów od intensywnego różu do bieli. Wrzosiec krwisty kwitnie obficie i długo. Doskonale się sprawdzi w roli rośliny okrywowej.

To co wrzośce lubią, to przycinanie pędów po przekwitnięciu, czyli na przestrzeni od kwietnia do maja. Dobrze odnajdują się w sąsiedztwie innych wrzosowatych, a także iglaków. To czego zdecydowanie nie lubią, i co im nie służy, to zbyt obfite nawożenie i gleba zawierająca wapń. W okresach suszy warto wrzośce sporadycznie podlewać, jednak krzewinka nie lubi zastoisk wody. System korzeniowy, który jest dość płytki nie radzi sobie dobrze z okresami suszy, dlatego niektórzy zalecają ściółkowanie. Dobrze w tej roli się sprawdzi kora drzew iglastych. Roślinę rozmnaża się dzięki sadzonkom w skrzyniach inspektowych, a najlepiej robić to w sierpniu i wrześniu.

Wrzosiec krwisty na naturalnych stanowiskach

W tym roku koniec stycznia, początek lutego zastał mnie na Sycylii. Kiedy u nas aura jeszcze jest często z tych mrocznych i pochmurnych, tam już słońce sobie śmiało poczyna, dając wspaniałe kilkunastostopniowe temperatury. Wybrałam się z przyjaciółmi na trekking po kanionie (Necropoli di Pantalica) nie oczekując jeszcze zbyt wiele o tej porze roku w kontekście kwiatów i pszczół. Szybko jednak usłyszałam przyjemne bzyczenie, a oczy przyciągnęły kwitnące rośliny, jedną z nich był właśnie wrzosiec krwisty. Wyrastając czasem jakby wprost ze skał, swoim żywym kolorem pięknie z nimi kontrastował. I to było moje pierwsze spotkanie z wrzoścem w jego naturalnym środowisku, w Polsce bywa zapraszany do naszych ogrodów.

Literatura:

1. Pogorzelec M., Atlas roślin miododajnych, Wydawnictwo Dragon.
2. Sulborska A., Rośliny Pożytkowe, Wydawnictwo Bee&Honey.