Śliwa wiśniowa (ałycza) – Prunus cerasifera Ehrh.

Informacje ogólne

Nazwa gatunku: śliwa wiśniowa (ałycza) (Purnus cerasifera Ehrh.)
Okres kwitnienia: kwiecień-maj; pożytek wiosenny
Pokarm: pyłek i nektar
Stanowisko: słoneczne
Gleba: różne typy

W Polsce jest taki czas, kiedy możemy się poczuć jak w kraju kwitnącej wiśni, a raczej śliwy – to moment, w którym kwiatami obsypują się drzewa owocowe. U większości z nich czas kwitnienia przypada na kwiecień oraz maj. I pewnie właśnie te oszałamiające w swym wyglądzie drzewa, w połączeniu z ptasim śpiewem sprawiają, że tak kochamy wiosnę. Jednym z gatunków drzew, który tę wiosenną atmosferę błogostanu będzie budować, jest śliwa wiśniowa zwana ałyczą.

Charakterystyka

Śliwa wiśniowa jest drzewem, ale również bywa ciernistym krzewem. Należy do rodziny różowatych (Rosaceae), rośnie na poboczach dróg, często jest uprawiana w ogrodach jako żywopłot czy roślina ozdobna zwłaszcza w swych odmianach z liśćmi w kolorze czerwonym. Jej ciernie sprawiają, że do roli żywopłotu nadaje się znakomicie. Korona drzewa jest nieregularna na smukłym pniu. Wysokość jaka jest w zasięgu drzewa czy krzewu to około 10 m. Liście rosną mniej więcej w tym samym czasie, w którym odbywa się kwitnienie lub nieco później. Są one ząbkowane, ich kształt jest eliptyczny lub odwrotnie jajowaty. Liście są w różnych kolorach w zależności od odmiany od zielonych przez purpurowe czy ciemnoczerwone.

Kwiaty wyrastają z kątów liści zwykle pojedynczo lub podwójnie. W kolorze są białe lub różowe, osadzone na dość długich szypułkach, średnica kwiatu to około 2,5 cm.

Drzewko królowych

Ponieważ śliwa ta kwitnie na przełomie kwietnia i maja sprawia, to że spośród trzmieli odwiedzają ją niemal wyłącznie królowe trzmieli. Dzieje się tak gdyż nowego pokolenia trzmieli jeszcze nie ma lub jest ich stosunkowo niewiele. Większość to królowe – niedawno obudziły się, opuściły zimowle i ruszyły w świat założyć gniazdo. Ten czas jest ekstremalnie ważny dla kolejnych trzmielich pokoleń, gdyż jeżeli królowa nie znajdzie dość pokarmu, niestety nie przeżyje i nie założy gniazda. Dlatego mój Tata nazwał tę roślinę „drzewem królowych trzmieli”, na ałyczy często można zaobserować duże, ciężkie królowe szukające na kwiatach koniecznego im pokarmu. Aby królowe miały szansę zarządzać swoim trzmielim gniazdem, pamiętajmy o roślinach wczesnowiosennych i wiosennych, gdyż bez nich nasze królowe będą miały spore kłopoty w wychowaniu przyszłych pokoleń.

Ptaki i śliwa wiśniowa

Wspomniałam o roli śliwy jako żywopłotu, w takich strukturach roślinnych uwielbiają swoje życie urządzać ptaki. Wielu z nas narzeka, że wróbli czy mazurków słychać i widać coraz mniej. Jedną z przyczyn jest brak miejsc do gniazdowania, a właśnie krzewy są doskonałym miejscem do zakładania gniazd, czy do poczucia wzrostu ptasiego bezpieczeństwa. Więc jeżeli pragniemy powrotu tych szarych, puchatych bombek w nasze okolice, sadźmy wysokie i gęste krzewy. Dodatkowo poczyniliśmy ciekawą obserwację na drzewkach śliwy wiśniowej. Mianowicie spotkaliśmy na nich wróble, które skubały płatki kwiatów, rodzi się pytanie, czy należą one do diety wróbli? Zaprzyjaźnionych ornitologów, pasjonatów prosimy o podpowiedź. A chętnych do zgłębienia tajemnic mazurków, czyli bardzo bliskich kuzynów wróbli (niektórzy odróżniają je z trudem) zapraszam do obejrzenia filmu „Tajemnice mazurka”.

Śliwa wiśniowa (ałycza), jakie pszczoły ją odwiedzają?

Pszczoły samotne przylatujące po pyłek: Andrena fulva (pszczolinka ruda), Osmia cornuta (murarka rogata)

Literatura:

1. Sulborska A., Rośliny Pożytkowe, Wydawnictwo Bee&Honey
2. Westrich P., Wildbienen Deutschlands, Stutgart 2018