Groszek żółty – Lathyrus pratensis L.

Informacje ogólne

Nazwa gatunku: groszek żółty (Lathyrus pratensis L.)

Okres kwitnienia: czerwiec-sierpień; pożytek pełni lata

Pożytek: pyłek i nektar

Stanowisko: słoneczne, półcieniste

Gleba: gliniasta, zasobna w azot

Diabeł tkwi w szczegółach

Moje eksploracyjne spacery w poszukiwaniu roślin pożytecznych zawiodły mnie w pobliże pastwiska, gdzie stadko krów radośnie zgryzało sobie zielone pędy. Pierwotnie, gdy zwróciłam uwagę na tę roślinę, wydawało mi się, że mam do czynienia z komonicą zwyczajną lub błotną. Motylkowa budowa kwiatu, ich żółty kolor oraz niewielki rozmiar mogły na to wskazywać. Ale coś tu nie grało 🙂 Paseczki na żagielku nie były czerwonawe, lecz szare. Budowa samego żagielka też nieco inna. A listki, chociaż również małe, miały inny kształt.

Opis

A więc gdzie, prócz pastwisk, wypatrywać groszku żółtego? Szukajmy go na przydrożach, łąkach, w zaroślach, na miedzach i skrajach pól. Korzeń u tego przedstawiciela rodziny bobowatych (Fabaceae), jest palowy, głęboki, dodatkowo ma długie, podziemne rozłogi. Bylina ta ma łodygę wiotką i rozgałęzioną, w zależności od warunków będzie się pięła lub płożyła, jest naga lub owłosiona, dorasta do długości 100 cm. Chociaż może wydawać się, że nie osiąga aż takiej długości, jednak tu właśnie jest słowo klucz „długość”, a nie „wysokość”. Ponieważ często jest rośliną, która się płoży, to trudno ocenić czy też docenić jej rozmiar. Mi wydawało się, że jest to roślina nie osiągająca dużych rozmiarów. A jednak kiedy zbadałabym jej długość, pewnie byłabym zaskoczona.

Liście złożone posiadają jedną parę lancetowatych listków w osi zakończone jednym lub dwoma wąsami czepnymi. Wykształcają też strzałkowe przylistki, czyli organ wyrastający przy ogonkach, a w przypadku liści siedzących – przy nasadzie. Kwiaty, jak już wspomniałam, o budowie motylkowej są zabrane w kwiatostan zwany gronem, liczący sobie od 5 do 10 kwiatów. Wyrastają na szypułkach, a usadowione są u nasady liści.

Groszek żółty, jakie pszczoły go odwiedzają?

Pszczoły samotnice przylatujące po pyłek: Trachusa byssina (smółka komonicówka), Eucera longicornis, Eucera nigrescens, Megachile nigriventris, Megachile versicolor (miesierka niedopaska), Megachile willughbiella (miesierka ziemna), Osmia aurulenta (murarka muszlówka)

Literatura:

1. Westrich P., Wildbienen Deutschlands, Stutgart 2018.