Rumian żółty – Cota tinctoria, syn. Anthemis tinctoria L.

Informacje ogólne

Nazwa gatunku: rumian żółty (Cota tinctoria, syn. Anthemis tinctoria L.)
Okres kwitnienia: czerwiec-wrzesień; pożytek pełni lata
Pokarm: pyłek i nektar
Stanowisko: słoneczne
Gleba: przepuszczalna

Pod wieloma względami jestem retro dziewczyną. Dlatego myśl: kiedyś to było, często u mnie tęsknie gości. Kiedyś, czyli tak na przykład w 2012, bo z tego roku czytam książkę, w której zawarte są informacje o rumianie żółtym. No i raptem te 10 lat temu rumian był określany jako roślina występująca pospolicie. Jak jest dziś? Dziś jest mnóstwo herbicydów, dziś są sterylne uprawy wielkopowierzchniowe, rozumiem to, ale boli zanikanie roślin dziko rosnących.

Dlatego to co zaskakujące oazami dla dzikich roślin stają się… miasta. Ponieważ zapanowała moda na kwietne łąki i jest ich coraz więcej, można właśnie w miastach spotkać dzikie rośliny, na które coraz trudniej natrafić w wiejskim krajobrazie. A wraz z roślinami pojawiają się dzicy zapylacze, a to świetna wiadomość. Pozostaje zadbać, aby skład gatunkowy takich łąk opierał się na gatunkach rodzimych roślin.

Charakterystyka

Rumian żółty to roślina wieloletnia należąca do rodziny astrowatych (Asteraceae). Jej siedlisko stanowią przydroża, suche murawy, torowiska, suche zbocza, a także nasypy kolejowe. Chociaż daje się spotkać często w ogrodach, bo może naprawdę stworzyć piękną rabatę, można go też zaprosić do ogrodu skalnego. Lubi miejsca ciepłe i suche, o glebie piaszczysto-gliniastej.

Pod ziemią wykształca zdrewniałe kłącze. Pokrój rośliny sięgający do 60 cm, barwę rośliny można by określi jako szarozieloną. Łodyga krótko owłosiona, wzniesiona, intensywnie się rozgałęziająca. Ulistnienie gęste, liście siedzące, długie do 5 cm, pierzastosieczne. Można zwrócić uwagę na oś liścia, która jest ząbkowana.

Liczne kwiaty zebrane w koszyczki o średnicy około 2-3 cm. Brzeżne kwiaty języczkowe w liczbie około 30 w 1 lub 2 szeregach, w kolorze żółte lub złote, kwiaty wewnętrze rurkowate, również żółte.

Może na koniec podzielę się informacją, którą znalazłam, we wspomnianej na początku wpisu, książce, a która muszę przyznać, że mnie rozbawiła. Autor nazywając naturalne występowanie rośliny określił je jako: euro-syberyjsko-śródziemnomorsko-irano-turańskie ;). Roślinę tę można rozmnażać z nasion w okolicy czerwca, aby rozsadę zrobić w sierpniu lub wrześniu.

Rumian żółty, jakie pszczoły go odwiedzają?

Pszczoły samotne przylatujące po pyłek: Colletes daviesanus (lepiarka jedwabniczka), Colletes fodiens, Colletes similis, Heriades truncorum (wałczatka dwuguzka), Hylaeus nigritus (samotka czarna), Osmia spinulosa (murarka kolczasta)

Literatura:

1. Cwener A., Sudnik-Wójcikowska B., Rośliny kserotermiczne, Warszawa 2012.
2. Westrich P., Wildbienen Deutschlands, Stutgart 2018.